Na het ontbijt reden we naar het kleine game park van Camdeboo National Park. Er waren echter maar weinig dieren te zien, op wat bokjes en gnoes na zagen we niets spannends. Totdat we bijna weer bij de uitgang waren, want daar stond aan de rand van het pad een rood gekleurd dier, toen we naderden, schoot het de bosjes in. Mijn vermoeden dat het een caracal was, werd bewaarheid, toen we nog net eenglimp van zijn typerende oortjes konden zien. Het was jammer genoeg te laat voor een foto.

We reden over de hoge Naude's pas (1450 meter) richting Cradock. Vanaf de top van de Wapadsberg pas hadden we een 360 graden uitzicht over de mooie omgeving. Het was zonnig en gelukkig niet warmer dan een graad of 28. In het grasland van een gamefarm zagen we gewone en zwarte impala's vlak langs de draad.

Toen we in het park aankwamen, liep het al tegen de middag, en rond dat tijdstip laten de dieren zich gewoonlijk niet zien. Op wat red hartebeest en een enkele zebra na kwam er dan ook niets op ons pad. Toen we aan het inchecken waren, stapten tot onze grote verrassing kennissen van de Theewaterskloof binnen. Hoe klein kan de wereld zijn! Ons huis, Doornhoek Guesthouse, is een Nationaal Monument uit 1836. Ook hier weer yellowwood vloeren, koperen deurknoppen en ouderwetse badkamers. Het was erg gezellig ingericht, en een uurtje na het uitpakken zaten we al aanhet etenop de veranda. De broodmachine draaide toen we rond een uur of 4 vertrokken voor onze eerste gamedrive door het landschappelijk prachtige park. De eerste kilometers omhoog naar het plateau zagen we niets, op een pofadder na. Het was waarschijnlijk nog iets te warm. Later kwamen we ogen te kort, we moesten van links naar rechts en weer terug naar links kijken. Veel mountain zebra's (niet verwonderlijk natuurlijk, als het park ernaar vernoemd is), blesbokken, springbokken, kudu's, black wildebeest, red hartebeest, struisvogels maar later zelfs ook een black rhino (zwarte neushoorn).

We namen een sundowner op de veranda, maar toen de vleermuizen begonnen te vliegen, maakten we de deur dicht om te voorkomen dat ze naar binnen zouden gaan. Niemand had er even aan gedacht dat de achterdeur al op slot zat, we waren dus buiten gesloten. Sleutels en mobiele telefoons binnen, auto op slot, de duisternis was ingevallen, hyena's huilden op korte afstand en het main restcamp was zeker 7 kilometer van ons vandaan. Goede raad was duur, maar Ad kreeg het toch weer voor elkaar om een deur open te breken zonder zichtbare schade, dit met behulp van een hengsel waaraan een potjie boven de braai gehangen kan worden. We dronken nog maar een wijntje op de goede afloop onder de overweldigende sterrenhemel van het zuidelijk halfrond, en daarna zagen we het Nederlandse nieuws op BVN, waarin verteld werd dat Friso hersendood was en dat er weinig tot absoluut geen kans op herstel zou zijn. Een treurig bericht.