Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt kregen we te maken met een serieus probleem. De dag ervoor al, na een stop tijdens de rit van Lüderitz naar Aus, begon een van waarschuwingslampjes te branden: de auto reed slechts op halve kracht (restricted performance). Nadat we toen andermaal gestopt waren, en Ad het systeem had gereset, werkte alles weer normaal. Na het starten deze morgen echter lichtte hetzelfde waarschuwingslampje weer op en reed de auto ook nu op halve snelheid. Resetten hielp niet meer. We hebben de 70 km naar de B1 langzaam gereden, bergaf op ongeveer normale snelheid, bergop slechts met 60 km per uur. Eenmaal bij de B1, waar we volledig mobiel bereik hadden, hebben we Landrover gebeld en van Jan, de chefmonteur van Landrover Upington kregen we advies. In eerste instantie dacht hij, net als Ad, dat er vuil in de brandstoftank was gekomen. Hij gaf aanwijzingen hoe dat eventueel veholpen kon worden. Ad zag toen echter dat de slang naar de vacuumpomp loszat, misschien niet goed bevestigd tijdens de laatste servicebeurt net voor ons vertrek. Vastmaken alleen verhielp het probleen niet, er had zich waarschijnlijk te veel stof in opgehoopt. Ook daar had Jan een mogelijke, maar tijdelijke oplossing voor, zij het dat we dan een soort "kruipolie" moesten gebruiken. Dat zat helaas niet in Ad's toolbox. Om niet nog meer tijd te verliezen (we zaten 50 km van de dichtsbijzijnde benzine pomp af) zijn we maar verder gesukkeld naar onze volgende pleisterplaats Sandfontein Lodge in de hoop dat ze daar die bewuste olie zouden hebben.  Sandfontein ligt Namibisch grondgebied, maar slechts gescheiden van Zuid Afrika door de Oranje rivier. Om er te komen moesten we zo'n 2 uur de binnenlanden in en de laatste kilometers over het terrein van Sandfontein farm waren het heftigste, over een stenig smal pad. Maar rond 13.00 kwamen we dan toch aan op onze bestemming.  En wat lag het er schitterend bij, omringd door bergen in verschillende kleurschakeringen, de lucht blauw met witte schapenwolkjes erin, waardoor de kleurcontrasten alleen maar scherper werden. Het reservaat is 80.000 ha groot en telt meer dan 4000 dieren waaronder leopard, cheetah, caracal en black rhino. De luxe en intieme lodge, in het hart van het reservaat was zeer smaakvol ingericht.  Na een kennismaking met een koel drankje konden we gelijk aanschuiven voor de lunch. Heerlijk brood en pasta met kip, wijn naar believen erbij. Als toetje een cappucino. We hebben daarna nog een tijdje met Rodica (zij en haar man Willy zijn shareholders en managers van de farm) gepraat en tenslotte werden we naar onze apart gelegen bungalows gebracht. Ad en ik in de suite, Vera en Vivian ieder in een bungalow(zelfde inrichting alleen iets kleiner). Allemaal fantastisch mooi ingericht en voorzien van alle gemakken (zelfs met horren voor de deuren en ramen). Daar zouden we het wel 2 dagen in uithouden!  Nadat we ons geïnstalleerd hadden, vleiden we ons bij het grote zwembad op enorm zachte en grote ligbedden. Met een 360 graden uitzicht op het omringende landschap, een kudde paarden in de verte, en een koel drankje onder handbereik,  Veel tijd hadden we niet, want om half 5 was er weer thee of koffie, en daarna gingen we op nature drive met Willy, Rodica en een game tracker. Een koufront had Namibië vanuit de Kaap bereikt en er stond een koele, harde wind, waardoor de kans wild tegen te komen in deze uitgestrektheid erg klein was. Maar een scenic drive door het prachtige landschap was meer dan de moeite waard. Een eland rende een tijdje voor ons op het pad, grote stofwolken opwerpend. Er waren struisvogels en we zagen een eenzaam steenbokje. Op een beschutte plek met schitterend uitzicht op de bergen stopten we voor een sundowner. De lucht kleurde langzaam rood.  Terug in de lodge aten Rodica, Willy en Michelle gezellig met ons mee. In de suite was alles in gereedheid gebracht voor de nacht, muskietennet rond het bed omlaag, romantische kaarsjes aan en zelfs een warmwaterkruik in bed! Wat een contrast met enkele dagen ervoor toen het in de nachten maar niet wilde afkoelen!!