We waren vroeg op en toen we bij de Phabeni Gate stonden was het net 6 uur en nog donker. Ook nu weer controle op alcohol en ID's.

Er was op het eerste stuk weinig te zien, wat zebra's, impala's, warthogs, een grysbok, een bushbok, en een enkele olifant. Ook rond Skukuza weinig tot niets. Pas bij de Sabie rivier werd het wat levendiger. Totdat we op een file stootten, we reden wat naar voren in een dubbele rij en hoorden dat er een buffel was buit gemaakt door een grote leeuwentroep. We zagen een grote mannetjesleeuw, een paar kleintjes, veel vrouwtjes en een enorme buffel. Omdat we vanaf onze plek niet echt goed zicht hadden, het licht bovendien nog niet optimaal was, en omdat we wisten dat ze er op de terugweg ook nog wel zouden liggen, besloten we door te rijden.

We namen het Salitjespad aan de overkant van de Sabie, maar behalve buffels, zebra's, impala's, warthogs, een grysbok en een bushbok en wat mooie vogeltjes was er weinig spectaculairs te zien. Het was half bewolkt, niet koud, maar toen we bij de Mlandozi picknickplaats buiten op de hoge heuvel met zicht op de gelijknamige dam uitstapten, merkten we wel dat er behoorlijk wat wind stond. Ons ontbijt smaakte weer uit de kunst en voldaan reden we verder richting Lower Sabie. Daar gingen we nog een stukje verder naar het zuiden, richting Crocodile Bridge en langs de rivier was het drukker. Giraf, nijlpaarden, olifanten, een grote kudde buffels en fish eagles. Maar verder hele stukken niets. Terug bij Lower Sabie maakten we een sanitaire stop en namen een drankje op het terras van Mugg & Bean met zicht op de rivier. We zagen een giraf naar het water lopen, waar een kudde nijlpaarden stond te zonnebaden. Die doken bij nadering van de giraf van schrik meteen het water in. Heel grappig om te zien! Terwijl even later bij de Sunset Dam de nijlpaarden midden tussen enorm grote krokodillen lagen!

Een klein stukje verder stonden wat auto's, er bleek een luipaard onder op de oever van de rivier te liggen. Na wat heen en weer gemanoeuvreer, hadden we uiteindelijk zicht op de slapende luipaard. Na een tijdje ging het dier verliggen en konden we wat mooiere foto's maken. Het was echter onrustig en op een gegeven moment kwam het richting talud. We zaten er helemaal klaar voor, inde veronderstelling dat het dier de hoge oever op zou klimmen en bij ons in de buurt de weg zou oversteken. Maar we hadden het mis, er kwam niets naar boven en wij waren het spoor bijster. Maar we bleven volhouden, diverse auto's stopten en op de vraag waar wij naar keken, zeiden we eenvoudigweg: "naar niets". Ons geduld werd beloond, want de luipaard kwam opnieuw in zicht en liep na een poosje richting rivier, het hoge riet in. Maar wat weer een fantastische sighting.

Even verder lagen twee leeuwen boven op een rots te soezen in de zon, niet de beste locatie voor ons om een foto te maken. Een paar honderd meter lag de rest van de troep, een stuk of 5 leeuwen, ook boven op een rots.

Maar het werd nog gekker, een kilometer of acht verder richting Nkuhlu uit, lag een troep leeuwen vlak langs de weg met een gekilde kudu. Het was daar dringen en toen we er eindelijk vlak voor stonden, scheen de zon net op dat moment en we hadden het licht tegen.

We hielden een plaspauze bij Nkuhlu en enkele kilometers verder kwamen we andermaal bij de buffalo kill. Het was er een drukte van jewelste. We moesten op de 3e rij langs rijden en weer omkeren. En we kregen maar een paar minuten de kans om wat foto's te maken. De leeuwen waren allemaal uitgeput van het eten. De twee mannetjes lagen hijgend met de kop op het kadaver te soezen, de jongere leeuwtjes waren nog wel fanatiek aan het vlees aan het trekken. Een enorm wijfje hield alles in de gaten. Op de achtergrond nog een paar leeuwen, die al met de poten in de lucht lagen uit te buiken.

Toen onze beurt voorbij was, moesten we vaart zetten om op tijd bij de gate te zijn. Omdat er geen doorkomen aan was, besloten we om te rijden via de brug en de andere kant van de Sabie en de Sand (meer dan 30 km om), maar we redden het net. Vijf minuten voor tijd waren we door de Paul Kruger Gate. In het donker moesten we toen de 40 km terug naar Hazyview rijden.

Na het opruimen en het eten waren we allemaal doodmoe van de enerverende dag. We keken nog naar een aflevering van Overspel en gingen daarna gelijk naar bed.