Goed geslapen en vroeg op. Gelukkig zijn de gastheer en gastvrouw al in de weer met het ontbijt. We hadden daar zo onze twijfels over gehad, want mevrouw moest de dag ervoor wel twee keer navragen hoe laat we nu wilden vertrekken. De zon schijnt, maar daar merk je in de ontbijtruimte weinig van. Het ziet er wel vrolijk uit, met veel oranje accessoires. Het ontbijt stelt niet zo veel voor, dat hadden we van Belgen wel anders verwacht.

Bij de vele "stop en go's" tussen Citrusdal en Clanwilliam hebben we geluk, we hoeven nergens lang te wachten. We zijn daarom redelijk snel in Clanwilliam en daar zijn tegen de verwachting in bij de Spar de verse broodjes al uit de oven. Ook op het stuk tot Van Rhynsdorp kunnen we bij verschillende stoplichten doorrijden. Het is zonnig maar op de Knersvlakte waait het behoorlijk. Bij Springbok is het niet veel warmer dan 24-25 graden, maar als we rond half 4 bij de grens aan de Oranjerivier staan, is het kwik opgelopen tot ruim 30 graden.

Het is niet druk bij de douane, Home Affairs wil ook al bij het vertrek uit Zuid-Afrika onze originele verblijfsvergunning zien. Home Affairs heeft namelijk besloten geen visa's meer te stempelen in nieuw uitgegeven paspoorten. Daar hadden we niet op geteld want de originele papieren zitten diep weggestopt onder in onze bagage. Op het consulaat hadden ze ons zelfs geadviseerd om helemaal geen origineel mee op reis te nemen, deze worden namelijk maar eens uitgegeven. Raak je het kwijt, dan kun je je biezen pakken! Uiteindelijk neemt de douaneman gelukkig genoegen met een kopie.

Noordoewer Guesthouse ligt niet in een mooie omgeving, kale grijze bergen,veel zand en stof. Achter het gebouw echter lopen de groene wijngaarden tot aan de Oranje rivier en geven het geheel toch een beetje kleur. En het guesthouse ligt in een mooi verzorgde tuin, hier en daar versierd met grappige accessoires. De kamers zien er modern en schoon uit, en de bedden voelen heerlijk aan. Wifi gratis maar bij de kamers erg traag. Het nieuwe zwembad ziet er goed, maar nog een beetje kaal uit. In de lapa, waar de wind lekker onderdoor waait, nemen we een koel drankje. Voordat we aan tafel gaan, lopen we nog even naar de wijngaarden. De wind waait op volle sterkte, zoals blijkbaar altijd in deze streek aan het eind van de middag, het zand stuift alle kanten op. Er hangen enorme trossen druiven aan de ranken, al bijna rijp voor de pluk. Even ter vergelijking: in Europa zou het nu nog niet eens half mei zijn! In dit gebied worden op grote schaal tafeldruiven gekweekt. Het groen doet surrealistisch aan in het verder kale maanlandschap. Het eten is erg smakelijk, tapas hapjes vooraf en daarna sirloin steak met alles er op en eraan en een black forest trifle als toetje.