Bedje wat aan de krappe kant, maar ook dom van ons want op onze kamer staat nog een extra eenpersoons bed.

Voor 7 uur zitten we al aan het ontbijt en gaan daarna op pad. De zon schijnt maar er verschijnen wolken aan de horizon in het Karas gebergte, nu en dan zelfs een verdwaalde druppel regen. We maken een snelle koffiepauze langs de weg en voor broodjes rijden we Keetmanshoop in. We stoppen daarna bij Garas Quiver Tree Forest en Restcamp (kleine intieme camping met maar 4 plekken), een 20 km voorbij Keetmanshoop. Dit is een alternatief voor het drukbezochte Kokerboomwoud, dat elders in de buurt ligt. Al direct bij de ingang staat een "kunstwerk" om ons welkom te heten.

Het is gedeeltelijk bewolkt en het is 34 graden warm. We eten onze verse broodjes op een kampplek, in de schaduw van een doringboom. Daarna maken we een rondje door het kokerboomwoud waar het vol staat met andere grappige beelden. De kunstenaar leeft zich helemaal uit met recycled materiaal en de omgeving is schitterend, allemaal prachtige kokerbomen en daartussen gestapelde ronde en hoekige rotsblokken. Wat zal het hier mooi zijn tegen zonsondergang. We rijden rond kwart over twee de poort door bij Bagatelle Kalahari Game Ranch. Rood Kalahari zand en geelwit gras, altijd weer betoverend mooi. Johanna, de receptioniste, herkent Ad en Leonne meteen als we binnen lopen. Dat is knap want deze lodge lijkt altijd goed bezet te zijn.

Bagatelle Kalahari Game Ranch, ooit een schapenboerderij ligt in een prachtige ongerepte omgeving, en is omringd door savanne met rode zandduinen en vele bomen en struiken. De charmante ranch is gelegen aan de rand van de Zuidelijke Kalahari.

Donkere wolken pakken zich samen als we inchecken in onze strohbahl chaletjes. De chaletjes zijn opgeknapt sinds ons vorige bezoek in maart. Wanden en vloer in een lichte kleur, waardoor het er frisser uitziet. Ook de badkamer is enigszins aangepakt en er staat een leuk zitje op het terras. We zijn net terug in de lounge voor koffie of thee en gebak als het onweer losbarst. Spannende lichtflitsen, angstaanjagend gedonder en hevige regen. Binnen no time loopt het water overal binnen, de vloer van het overdekte terras loopt onder, binnen wordt al snel gedweild, maar dat blijkt dweilen met de kraan open, het blijft namelijk met bakken tegelijk naar beneden stromen. We wachten tot de regen ophoudt en in het gezelschap van de immer aanwezige springbok, zijn vacht nog nat van de hoosbui, lopen we gezamenlijk terug naar onze huisjes. Om de horens van de bok zijn stukken tuinslag geplaatst, zodat hij niets en niemand kan beschadigen. Hij liep hier in maart ook al rond, maar heeft nu al zijn gereserveerdheid ten opzichte van mensen laten varen. We nemen, na een verfrissende douche, een G&T op ons eigen terrasje in plaats van op het sundowner deck boven op de duinen, wat eerst in de planning lag. Maar niemand heeft zin door het natte zand naar boven te ploeteren.

Terug bij het hoofdgebouw zoeken we een lekker wijntje uit en zien de laatste paar stralen zon tussen de wolken door langzaam ondergaan. De tafels zijn prachtig gedekt, niet in de boma, maar binnen in het restaurant zelf en op het overdekte terras. De kaarsjes geven een gezellig licht.

Als we aan tafel zitten, worden er warme broodjes rond gebracht en de springbok komt ongenood bij ons aan tafel. Hij pakt letterlijk een stuk brood van het bordje... En dat leveren natuurlijk leuke plaatjes op. Als het eten wordt opgediend, verdwijnt hij, vrijwillig of gedwongen, dat is ons niet helemaal duidelijk. Het voorgerecht bestaat uit een keuze tussen kudu carpaccio of witte asperges met sauce hollandaise, allebei erg lekker, het hoofdgerecht is een buffet met verschillende groenten, sla, gefrituurde aardappelen, lam, kip en springbok steak. Als toetje nemen we een crème brulé. Onder het eten af en toe weer een lichtflits en een paar druppels regen.

Maar als we niet lang daarna in het donker naar onze huisjes lopen, flonkeren er al weer duizenden sterren aan de hemel. En de springbok ligt midden op het pad in het vochtige rode zand te slapen.