Zonsopkomst is spectaculair te noemen. We zien vanuit ons bed de lucht langzaam aan steeds roder worden,we staan daarom snel op om een paar foto's te maken.

Om 7 uur zitten we aan het ontbijt en vertrekken dan richting Damaraland. In Outjo halen we broodjes en apfelstrudel bij de bakker en we nemen de afslag naar Vingerklip Lodge ongeveer halverwege Outjo en Khorixas. Vingerklip Rock is een rotsformatie in de mooie Ugab Vallei die 35 meter hoog boven de horizon uitsteekt. De jonge groene blaadjes van de mopane bosjes lichten mooi op in het zonlicht. Het is warm als we onze koffie drinken, pal onder de Vingerklip Rock. Daarna klimmen we naar boven en genieten van het prachtige uitzicht. Het is doodstil en in de verte loopt een giraf.

De weg van Khorixas naar de afslag is niet geasfalteerd, maar redelijk berijdbaar, vooral op het eerste stuk. We stoppen bij het Petrified Forest, het is 38 graden en we kunnen het versteende woud alleen bezoeken onder begeleiding van een gids. We hebben geen zin om een uur lang in de brandende zon rond te lopen en besluiten verder te rijden. Het landschap wordt steeds ruiger met minder boompjes en groen. De Doro Nawas Lodge heeft bijna eenzelfde kleur bruin als de omringende heuvels, geen fraai gebouw op het eerste gezicht. Daar omheen liggen de met stro gedekte tentsuites.

Binnen in de lodge is het wel erg mooi. We nemen een lunch op het overdekte terras en worden daarna naar de kamers gebracht. Groot en ruim met een binnen- en buitendouche, en een ruim terras waar je op dit moment vanwege de hitte niet wilt vertoeven.

Doro Nawas Camp ligt op een heuvel in het Doro Nawas Conservancy met eindeloze uitzichten op de Huab River Valley, over de Etendeka bergen in het noorden en de rode zandstenen kliffen van Twyfelfontein in het zuiden. In de omgeving liggen fascinerende geologische formaties zoals Twyfelfontein en er zijn San rotstekeningen te zien.

Het koelt heerlijk af in het zwembad en onder het schaduwdak is het ook wel uit te houden. We gaan niet mee op elephant drive, daarvoor is het veel te warm en de kans dat je daadwerkelijk woestijnolifanten te zien krijgt, is niet erg groot. Dan gaat het plotsklaps waaien, de wind blaast grote stofwolken over de vlakten maar gelukkig zitten wij bij het zwembad enigszins beschut. Maar met die hete wind wordt het nog warmer.

Terug in de tentsuite is het niet uit te houden. De zon staat pal op de grote schuifdeur, de fan draait rond maar brengt niet echt verlichting. We douchen en kleden ons luchtig aan voor de avond. Het lijkt alsof er geen ongedierte rondvliegt in dit gedeelte van het land, want de bedden hebben geen klamboes en kunnen bovendien naar buiten gerold worden om in de buitenlucht te slapen, zo men daar zin in heeft.

We drinken een glaasje bubbly op het stukje terras dat tegen het begin van de avond in de schaduw ligt en wachten daar de zonsondergang af.

Het eten wordt binnen geserveerd terwijl de wind is gaan liggen. Ook daar is het bloedheet, eigenlijk te warm om te eten. Op het stenige pad naar beneden terug naar de suites zien we aan de zijkant van het pad in het licht van de speciale zaklamp een schorpioen oplichten!

We rollen in de avond de bedden naar buiten en slapen onder de sterrenhemel van het Zuidelijk Halfrond. We zien geregeld satellieten voorbij schieten op hun baan om de aarde. Nooit geweten dat er zoveel van die satellieten zijn! Geen mug of eng beest te bekennen, we zien alleen maar af en toe een vleermuis fladderen.

Rond vier uur is het totaal windstil en dan worden we beiden wakker van een enkele mug. Die houdt het gelukkig snel voor gezien. We dommelen nog wat totdat het tijd is om op te staan. Wat een geweldige ervaring!