Al weer vroeg op, de Zwitser met zijn broodmager vrouwtje start dan ook net zijn auto, die gaan natuurlijk naar Sossusvlei. Volgens onze receptioniste is onze boeking op B&B basis maar daar weten wij niets van.Ook op onze papieren kunnen we dit niet terug vinden. We laten het maar zo en gaan lekker gemakkelijk in de lodge ontbijten. Natuurlijk schijnt de zon weer, we zien in de verte een paar luchtballonnen opstijgen met de happy few erin die er het geld voor hebben, of voor over hebben om een tochtje hoog boven de duinen te maken. De vogeltjes zijn druk in de weer, het is zonnig maar in de vroege ochtend is het hier nog behoorlijk koel.

Ondanks de koelte ontbijten we buiten op het terras van Sossusvlei Lodge. Heerlijk vers fruit met yoghurt, een omeletje en een kop koffie.

Dan gaan we op weg naar het zuiden, dwars door de prachtige Namibrand. We zien behalve gems- en springbokken ook een grote kudde zebra's. Borden waarschuwen ook voor giraffen, maar die zien we niet. Ter hoogte van de toegangsweg naar Wolwedans krijgen we een lekke band. Eenmaal opgepomt horen we de lucht uit twee gaatjes ontsnappen. Die zijn in een mum gepropt en dan gaat de reis weer verder.
Langs eindeloze geel-groene vlakten en daarin ontzettend mooi gevormde rotsheuvels, hier en daar groene boompjes of struikjes. Wij houden van dit deel van Namibia.

Rond Betta wordt het ineens steenachtig, dan weer de lieflijke heuvels. Op een zanderig stuk dirt road na, blijft de weg met veel stenen onprettig om te berijden. In Helmeringhausen houden we een pauze bij het enige hotel dat het gehucht rijk is. In de mooi verzorgde en schaduwrijke Biergarten! We nemen een klein hapje met een drankje. Ook hier loopt een (jong) huisbokje rond, knabbelend aan de bladeren van de planten.

We rijden weer verder, door een landschap wat nu veel weg heeft van de Grote Karoo in Zuid-Afrika. Vlak met afgeplatte heuvels, dor en een beetje troosteloos.

Vanaf Bethanien is de weg geasfalteerd, we zijn dan ook snel bij de B4 en vervolgens de afslag naar Alte Kalköfen Lodge. Zo genoemd naar de twee oude kalkovens die zich op het terrein bevinden (de Simplon en de Sandverhaar). Het lokale blauwe rotsgesteente bevat veel kalk, de stenen werden in vroegere tijden in de ovens verbrand om gebluste kalk te krijgen.

De Alte Kalköfen Lodge is gelegen in een open semi-woestijn gebied met heel wat inheemse plantensoorten. De ontvangstruimte, het restaurant en het hele buitengebeuren zijn ontzettend creatief en vindingrijk ingericht. De eigenaren Frikkie en Hilda zijn erg vriendelijk, we worden ontvangen met een koud drankje en vervolgens naar de kamers gebracht. Het is 35 graden en bloedheet in de zon, maar donkere wolken pakken zich samen aan de horizon. De kamers zijn ook grappig en in lichte kleuren ingericht, met een binnen- en buitendouche, een terrasje met zicht op een waterhole, waar volgens Frikkie de dieren tegen de avond komen drinken. Er is een soort ommuurde kas (met schaduwdak in plaats van een zonnedak) waar inheemse planten (voornamelijk Lithopsen) worden gekweekt.

De spoorlijn loopt vlak langs het terrein, maar daar zullen we wel niet veel last van hebben. De overblijfselen van een oude benzinepomp (Simplon Garage) zijn blijven staan en vormen een nostalgische terugblik naar de jaren van mijn jeugd. Al met al een prima plek. Het zwembad bevindt zich hoog boven de grond in een grote ronde betonnen bak, aan de buitenkant bekleed met rotsstenen. Het water is ijskoud, het verschil met de buitentemperatuur is te groot.

We relaxen wat en drinken tegen het eind van de middag een sundowner, daarbij wat toastjes met gerookte zalm. Springbokjes lopen af en aan naar het waterhole. We zien ze pronkend wegrennen, altijd een prachtig gezicht. Ook een paar struisvogels laten zich even zien. Tot een onweer is het tot nu toe niet gekomen, binnen in de kamer is het nu wel benauwd. De bijzondere koudwater-airco draait op volle toeren maar brengt vooralsnog weinig verkoeling.

We douchen en lopen naar het restaurant. De zon gaat prachtig rood onder als we aan tafel gaan op het overdekte terras. En het eten blijkt het beste te zijn van de hele reis! Als starter een soort quiche met biltong. Gevolgd door een grote kom gemengde sla en watermeloen met munt en feta. Het hoofdgerecht bestaat uit een stukje overheerlijke kip, een stukje gemsbok steak, gebakken aardappeltjes en gewokte groenten. Als toetje hebben we respectievelijk tipsy tart met ijs, appeltaart met ijs en frozen lemon meringue, alles in mooie kleine porties.

Onder de sterrenhemel lopen we daarna terug naar onze warme kamers. We zetten de airco vol aan en kijken nog een aflevering van Homeland. Als we gaan slapen, gaan de deuren en ramen tegen elkaar open en de airco uit. We zien vanuit het bed het licht van de Melkweg, de sterren zijn onbeschrijflijk helder. En dan komt eindelijk wat verkoeling.