Deze morgen hoefden we niet vroeg op, het was maar een klein stukje rijden naar Mavunje Campsite. We ontbeten in het zonnetje en plotsklaps werkte de wifi weer. Maar niet voor lang, want Erica en Laura kregen hun betalingssysteem niet aan de gang. Iedereen moest dus de wifi weerafzetten. Wat een getob daar.

Terwijl we zaten te wachten, keuvelden we nog wat met Laura, Simone en de zus van Laura. Het waren vreselijk aardige mensen, maar de prijs die ze vroegen voor een overnachting was te hoog voor wat ze boden. Op onze tweede dag was er niets gedaan in de tent, geen water bijgevuld, niets schoongemaakt. Het ontbijt was eigenlijk een karige aangelegenheid, de koffie daarentegen smaakte goed. De zogenaamde snacks, koffie en/of drankjes tijdens de duur betaalde combo cruise sloegen op niets. Een flesje water kregen we, dat was alles. Jammer want het is een fantastisch stukje aarde daar.

We hobbelden door het zand weer terug naar Sangwali en gingen verder op de C49 die in een grote U door het zuiden van de Caprivi loopt.

Op een gegeven moment liep de weg langs of door het Mudumu National Park, we zagen zebra's, roan's en impala's.

We kwamen voorbij aan de afslag naar Mavunje maar reden eerst door naar Kongola om te tanken en airtime te kopen, die we dan later om konden zetten naar data voor onze eigen internet verbinding.

Bij de benzinepomp in Kongola was het druk, er was maar een dieselpomp en er stonden verschillende auto's te wachten op een beurt.

Rond 11 uur belandden we op de smalle afslag naar de campsite. Na een kleine 3 kilometer stonden we voor een bord waarop stond: Stop, hoot 3 times! En daar kwam Dan al aanrennen. Een veel jongere man dan ik me had voorgesteld. Het klikte meteen en omdat er op de plaats die eigenlijk voor ons was gereserveerd, een familie met een ziek kind stond, bood Dan ons het tented camp aan. We aarzelden zelfs even omdat we zulke leuke foto's hadden gezien van de eigenlijke campsites maar dat was snel over toen we zagen wat het kamp inhield. Drie tenten met bedden, waarvan de bedden in twee tenten waren opgemaakt, een open keukentje (met grasdak) met gasstel, serviesgoed, bestek en potten en pannen. Een open eetkamer (met grasdak) compleet met stoelen, tafel en zelfs een tafelkleedje, een boma met stoelen, een wc, een hokje met grasdak waarin een teiltje dat diende als wasbak, en een open doucheruimte, zonder dak. Het geheel lag aan de Kwando rivier waarvan het water op die plek erg laag stond en het riet hoog. Een bord met "seat" erop wees ons de weg naar een open stuk water, op de oever een bank,gemaakt van een omgekeerde mokoro, met uitzicht op het water!

Een schitterend geheel! We hadden al olifanten gezien langs het pad naar de camping en Dan bevestigde dat ze "all over the place" waren. Dan is een Engelsman met een grote passie voor de natuur. We boekten gelijk een rivercruise voor de namiddag, we dronken een kop koffie in de koele eetkamer, want het waaide er lekker door. Daarna kregen we de weinige dingen die we nodig hadden van onszelf een plaatsje en we aten een snee brood met Unox knakworst. We besloten in onze daktent te overnachten maar we hoefde voor Vivian natuurlijk geen tent op te zetten. We gebruikten een van de andere twee tenten als onze "omkleedruimte". Hier zouden we het wel twee dagen uithouden!

Het werd weer vreselijk warm in de middag. Toen we de in Pretoria gekochte lichtgewicht hangmat op wilden hangen, bleek die klojo ons een beachblanket te hebben verkocht!

Enfin, tegen drie uur werden we per boot opgehaald bij de "seat" . De andere gasten zaten er al in en wat bleek, één stel uit een groep van 6 personen kwam uit Villiersdorp!! Wat kan de wereld toch klein zijn. Verder waren er nog een stelletje en twee meisjes uit de USA. Een leuk gezelschap, waar we wat mee afgelachen hebben. Het begon gelijk goed. Vanwege de lage waterstand in vooral de zijkanalen van de Kwando, had Dan al eigenhandig geulen uitgegraven, maar daar kon hij niet met alle passagiers aan boord doorheen. We moesten uitstappen en door het water waden. Het water was redelijk schoon, maar de bodem drassig en al snel bleef de crocs slipper van de man uit Kleinmond steken in de modder en hij viel met camera en al plat voorover het water in. Het was eigenlijk wel een grappig gezicht, en hij deed er zelf ook niet moeilijk over. De jonge mannelijke Amerikaanse gast was Dan's scheepsmaatje, hij hielp mee de boot door de smalle geul duwen. Blijkbaar was dit van te voren afgesproken. Het was best avontuurlijk want een eindje verderop lagen een paar krokodillen en het water was vergeven van de hippo's. Gelukkig niet op dat stuk.

Dan wist niet alleen alles over de vogels, de dieren en de natuur, maar ook veel over de omgeving en de daarin levende communities. Bovendien onderhield hij ons met allerlei hilarische anekdotes over zijn allereerste reizen door Afrika, en grappige ervaringen met eerdere gasten. We zagen natuurlijk veel vogels waarvan de mooiste de carmine bee eater was. Dit, zoals de naam al zegt, prachtige karmijnrode vogeltje was echter zo snel en beweeglijk (of een van de andere passagiers stond in de weg) dat we geen van drieën een fatsoenlijke foto hebben kunnen maken. Op de oevers zagen we lechwes, impala's, een eenzame buffel, waterbok en reed buck. Op een plek waar tegen het vallen van de avond geregeld roofdieren te zien zijn, volgens Dan, stapten we weer uit om de omgeving af te speuren. Helaas voor ins op die dag niet. We zagen de zon weer prachtig onder gaan en voor het eerst in weken hingen er wat wolkjes in de lucht. Dan bleef eigenlijk iets te lang dralen op die plek, waardoor we pas in de schemering de terugtocht aanvaardden. We moesten weer, dit maal in het donker, door het water lopen, en eenmaal uit het water, werden we belaagd door muggen op de natte benen. Het was echt pikdonker toen we bij de "seat" weer werden afgezet, maar het was een leuke en leerzame middag geweest.

Met de koplampjes op vonden we ons kamp, waar het nog vreselijk warm was. We zagen overigens dat er tijdens onze afwezigheid een olifant aan de rand van ons kamp was geweest, hij had dikke drollen achtergelaten. We legden een vuur aan, en hadden in een wip de spaghetti klaar (het vlees daarvoor hadden we immers gebraden en gekruid ingevroren gehad). We lieten het ons goed smaken in het gezellige "eetkamertje". Bij het vuur drinken we nog een glaasje wijn en na een douche kropen we het bed in, met alle ramen open in de daktent was het daar nog erg warm.