Het was 07.00 uur toen we wegreden van Emanya Lodge, een prima plek ondanks de kleine hick-ups.

We reden eerst naar waterhole Klein Namutoni, daar was in tegen stelling tot de dag ervoor niets loos. Ook op de Dikdik drive zagen we behalve Damara Dikdiks, giraffen, zebra's en bokken niets bijzonders.

Het waaide hard en het grijze stof blies alle kanten op. Bij een tegenligger zag je minutenlang niets meer door de enorme stofwolken.

We reden verder, naar waterhole Chudop. Daar stonden elanden, giraffen en bokken. Daarna bezochten we Ngobib, een waterhole ver van het hoofdpad af. We kwamen door een mooi landschap dat elke kilometer veranderde. Bij het waterhole zelf kwam een black rhino aanlopen, die hadden we al lang niet meer gezien. Het dier kwam naar de rand van het watergat, maar verdween wee in de bush zonder een slok te drinken. We waren weer op de juiste tijd op de juiste plaats.

Bij Springbokfontein zagen we op de vlakte grote aantallen gnoes aan komen lopen, een grote familie struisvogel en veel zebra's. Ook liepen twee olifanten naar de pan. Het werd hoe langer hoe heter en stoffiger, en het was zo heiig door het stof, dat we besloten deze keer niet naar het uitzichtpunt op de pan zelf te gaan. Daar zou je zo ongeveer gezandstraald worden, dachten we. In plaats daarvan namen we het verschrikkelijke pad naar Restcamp Halali, waar we in de schaduw van een grote boom een boterham aten.

Bij Rietfontein stond zelfs groen gras, het werd dan ook druk bezocht door springbokken.

Daarna zagen we niets noemenswaardigs, pas in de buurt van Okaukuejo, bij het waterhole Nebrowni stonden 3 olifanten, bijna wit door het stof, struisvogels, giraffen en springbokken. We keken een poosje naar het gedrag van de olifanten en reden weer verder. Totdat Vivian plotsklaps iets onder een boompje meende te zien liggen. We reden achteruit en warempel, in de schaduw lag een mannetjesleeuw. Bij onze nadering keek hij heel even op, maar ging direct daarna weer verder met zijn middagslaapje. Iets verder stonden ook twee auto's, de ranger van de safari jeep nadere "onze leeuw" die beter zichtbaar was volgens hem, dan de andere twee waar zij naar hadden staan kijken. We wachtten een tijdje, maar in die hitte was het niet waarschijnlijk dat vadertje leeuw overeind zou komen. De andere twee leeuwen kregen wij niet gevonden.

Bij Okaukuejo tankten we de auto vol, kochten een ijsje, verstopten de kaas en andere "verboden" dingen. Bij waterhole Ombika, op weg naar de uitgang, stonden nog zebra's en bokken. We moesten weer over een smerige mat lopen en de koelkast werd gecontroleerd (in feite alleen op vers vlees).

We waren in een wip bij Etosha Safari Camp waar we een campsite hadden besproken. We schrokken in eerste instantie een beetje van de vele tenten die hier al stonden, tamelijk dicht op elkaar. We kregen echter een ruime plaats toegewezen, op gras, aan de rand van de camping, niet te ver van het ablution block en met een soort afwashuisje vlak in de buurt.

Toen de tent stond en wij in de schaduw genoten van een heerlijke Hendrick's G&T hadden we vrede met onze plek. We hadden bovendien diner en ontbijt gereserveerd, met extra korting omdat we Gondwana SADC member zijn. Dus geen gedoe met eten koken, heerlijk relaxt.

In de avond liepen we over verharde paadjes naar het open restaurant in "shebeen" stijl. Het zag er wel gezellig uit en er was live muziek. De muzikanten leken echter maar drie akkoorden te kunnen spelen. Dat ging gauw vervelen. Na het eten waren we dan ook zo verdwenen.