We werden midden in de nacht wakker van de buurman die op weg naar de wc vlak langs onze tent liep. Daarna was het moeilijk weer in slaap te komen en we waren dan ook vroeg uit de veren.

We ontbeten in het restaurant, betaalden de rekening en reden terug naar Okaukuejo. We sloegen gelijk af naar het waterhole Ombika. En tot onze grote verrassing zagen we een leeuwin van het waterhole weglopen, onze kant uit. De leeuwin stak fantastisch mooi af tegen de witte ondergrond in het vroege ochtendlicht. Ze had ook helemaal geen haast, keek af en toe onze kant op, zag een paar springbokken bij het waterhole, maar die hadden haar zo in de gaten en bliezen de aftocht. Boven op het talud kwamen een stel zebra's aanlopen. De leeuwin trok in een wijde boog om het watergat heen, we waren haar af en toe kwijt als ze verder naar beneden afzakte, maar konden aan de zebra's zien, waar ze zich bevond. Uiteindelijk liep ze de bush in, we probeerden haar nog even te volgen, maar gaven het spoedig op.

Op weg naar het westen reden we door eindeloze lege vlakten, zo nu en dan ineens weer een kudde springbokken, gemsbokken, zebra's, gnoes of struisvogels.

We waren nog nooit eerder bij het zogenaamde "sprookiesbos" geweest, het was er wel mooi met bomen en struiken, maar waarom het nu zo genoemd is, was ons een raadsel.

We dronken koffie op de picknickplaats aldaar, die er voor de verandering eens netjes uitzag. Tot aan de Charles Maraisdam was het weer leeg, we zagen zelfs geen drollen liggen! En ofschoon ook de dam geen water meer bevatte, begon daar het leven weer. Bij het manmade waterhole Ozonjuitji direct achter de dam wemelde het van gemsbokken, struisvogels, giraffen, springbokken, zebra's, gnoes, kudu's èn een grote arend. De kuddes liepen af en aan, het was een lust voor het oog.

Een paar van de op de oude kaart nog ingetekende waterholes waren verdwenen, bij de anderen stond weer veel wild. De weg was goed te berijden, maar door de grote leegtes tussen de waterholes in een beetje eentonig en lang. Net na 13.00 uur bereikten we Olifantsrus, een nog nieuwe camping in dit voor het publiek onlangs geopende westgedeelte van Etosha National Park. Hier hadden we een kampeerplek besproken. De campsites lagen in het rode zand, tussen piepkleine boompjes, die amper schaduw gaven. Het was gelukkig iets minder heet dan de dag ervoor, de temperatuur kwam niet hoger dan 29 graden en er stond een flinke bries. De ablution blocks waren nog nieuw en zagen er netjes uit. Er was goed heet water en er was stroom bij iedere plek. Er stonden al twee tenten, waarvan een met een CAM nummerbord. We maakten een praatje met de eigenaren ervan, ze kwamen uit Riviersonderend, niet ver van Villiersdorp. We maakten kamp en in de schaduw van de auto, met de luifel uitgespannen, was het goed uit te houden. We hadden de lunch overgeslagen en toen alles eenmaal een plaatsje had gekregen, begonnen we gelijk met het bereiden van het eten. Dat was niet moeilijk want vlees en groenten voor nasi goreng hadden we kant en klaar ingevroren. We hoefden in feite alleen maar rijst te koken en satésaus te maken. We lieten het ons goed smaken, in feite was dit het lekkerste eten sinds dagen!

Het werd al snel schemerig en we togen naar de hide, die vanuit de camping via een hoog aangelegde boardwalk te bereiken was. De hide keek uit op een goed gevuld waterhole. Het was prachtig aangelegd. Red hartebeest, zebra's, gnoes, springbokken en gemsbokken liepen net weg van het waterhole en zochten beschutting in de struiken voor de wind en de nacht. We hoopten dat de brown hyena zich weer zou laten zien, want volgens de mensen uit Riviersonderend was die de avond ervoor langs geweest. Maar er was helemaal niets te zien. Onze kampplek was vlak bij de omheining, de hide en het waterhole, dat in het donker aangelicht werd. In geval dat er iets bijzonders te zien zou zijn, zouden we er als de kippen bij kunnen zijn. We namen een borrel en we moesten voor het eerst in twee weken in de avond weer een vest aan! Wat later toen een volle oranje maan aan de sterrenhemel stond, namen we nog een kijkje in de hide, maar het waterhole lag er verlaten bij.