We hadden veel vreemde en voor ons onbekende geluiden gehoord in de nacht. Normaal gaan apen altijd met de kippen op stok, maar in de avond en nacht bleven zij hier maar tekeer gaan. Men had ons verteld dat er een bewaker rond zou lopen, als je echter de eerste keer de houten boardwalk hoort kraken midden in de nacht, dan is dat toch wel een verontrustend geluid. Er stond ook veel wind, waardoor het tentzeil aanhoudend flapperde.

Maar in de morgen was het windstil, de zon scheen en alles leek weer vredig op het vreselijke en aanhoudende geblaf van de Amerikaanse gast in de tent onder ons na. Het was allemaal erg gehorig tussen de rotsen en de tenten stonden sowieso niet ver van elkaar verwijderd. In dat opzicht was er weinig privacy.

Klipdassies zaten in het zonnetje op te warmen en volgden nieuwsgierig ons ochtendritueel. En tijdens het ontbijt zagen we tientallen groene papegaaitjes en mooie kleine rode waxbills.

Rond half negen namen we het rotspad terug naar de ingang, twee schattige Dikdiks wuifden ons uit.

Rond de middag reden we Windhoek binnen. We stopten even bij de mall, de inhoud van de toilettas was na bijna 8 weken wel aan wat aanvullingen toe. We namen een klein hapje bij Ocean Basket en reden daarna verder richting luchthaven op weg naar N/a'an ku sê Lodge and Wildlife Sanctuary, gelegen in een 3200ha groot wildreservaat, dat onderdak biedt aan gewonde en wees geworden wilde dieren. Ze werken op een non profit basis en alle winst gaat naar de opvang van de dieren.

Het was zonnig met een strakblauwe lucht en ondanks het feit dat we ons op een hoogte van bijna 2000 meter bevonden, was toch nog ongeveer 24 graden.

We werden ondergebracht in chalets, die op loopafstand van het hoofdgebouw lagen. Alles was in een modern, heel apart design en met veel natuurlijke materialen gebouwd. We hadden echter niet veel tijd om rond te kijken want klokslag 15.00 uur vertrok de carnivore feeding tour, die we hadden bij geboekt.

We gingen eerst naar de baboons, niet dat dit ons erg interesseerde. Toen wij aan kwamen rijden, schoot een wilde baboon de struiken in. Volgens Petrus, onze ranger, ziet hij af en toe kans om de geëlektrificeerde afscheiding over te komen, als de solar installatie op een bewolkte dag niet genoeg energie oplevert. Zo had hij ook een van de dames baboon zwanger gemaakt. De mannelijke apen binnen de omheining waren allemaal gecastreerd, dit volgens de wens van de Namibische regering.

Daarna was de caracal (lynx) aan de beurt. De zon stond jammer genoeg pal in de lens en de dieren liepen zenuwachtig langs de draad heen en weer. Geen ideale situatie om foto's te kunnen maken.

Vervolgens gingen we naar de cheetah's. We konden op ons gemak de dieren van nabij bekijken en zij kregen stukken vlees toegeworpen.

Toen was de beurt aan de wilde honden, een roedel van 13 stuks. Het was heel interessant om te zien hoe zij reageerden toen ze slechts één stuk vlees kregen. Eerst stonden ze, strak in een rij tegen de afscheiding aan, in afwachting van wat ging komen. Toen werd er gevochten om dat ene stuk, tot er tenslotte nog maar drie honden aan het trekken waren. Het doel van deze actie is blijkbaar om hun kaken niet te laten verslappen.

Daarna gingen we naar de leeuwen, we zagen ze al toen we aan kwamen rijden. Een enorm groot mannetje, gek genoeg Clarence genaamd, zoals de leeuw in Zimbabwe die door een Amerikaanse tandarts werd gedood, en twee grote vrouwtjes.

Clarence kwam naar de afscheiding en zodra een van ons te dicht met de camera naderde, gromde hij en sprong tegen de elektriciteitsdraad aan. Je zou hem toch echt niet in het wild te voet tegen willen komen, alleen die klauwen al waren enorm.

Tot slot gingen we naar de luipaarden. Die hadden enigszins uitgezakte buiken vanwege het feit dat ze gecastreerd waren. Ze waren ook al veel ouder dan hun soortgenoten die in het wild leven, ooit worden. Het leken zulke lieve poezen maar luipaarden zijn erg gevaarlijk,

Na afloop namen we in ons huisje een G&T alvorens we gingen dineren. Het voor- en hoofdgerecht vielen wat tegen, het toetje daarentegen was wel lekker.

Het koelde snel af op deze grote hoogte, we zochten daarom snel ons bedje op.