Er lagen hele plassen regenwater langs- en op de weg, geen goed teken voor een mooie gamedrive. En dat bleek want op het hele stuk van Twee Rivieren tot Kamqua zagen we buiten een enkele bok, een paar gnoes en natuurlijk de uil dichtbij de ingang, alleen een mooie bruine arend, een martial eagle, en 7 giraffen.

Geen spoor van katten of hyena's. In de vroege ochtend was het nog aangenaam, maar toen de zon weer af en toe doorbrak, werd het benauwd.

We waren rond 12 uur terug in ons chalet, maakten een kleine lunch en namen een frisse douche. Tegen 13.00 uur checkten we uit bij de Kgalagadi Lodge. Eenmaal terug was het maar een kleine 20 km rijden door het Nossob dal naar Ta Shebube Lodge bij Rooiputs.

Geen enkel bordje wees de weg naar de lodge aan de Botswaanse kant van het park en we kwamen daarom eerst uit bij de Rooiputs campsite, heel idyllisch gelegen maar zonder faciliteiten. Het leek er vol bezet.

We werden welkom geheten door een wat oudere, onsympathieke blanke vrouw, die er bovendien niet erg representatief uitzag. We kregen een welkomstdrankje en een briefing. Daarna werden we naar onze chalets gebracht. Prachtig gelegen en van ieder chalet en van de main building uit volop zicht op de waterhole, waar echter geen dier te bekennen was.

Toen wij naar de chalets liepen arriveerden net de andere gasten voor deze avond, een gezelschap van 4 Zwitsers. Wij hadden een bijzonder aantrekkelijk tarief gekregen via Vivian. Maar dit was zonder game drives en zonder drankjes. Gamedriven kunnen we makkelijk alleen, want hun rangers mogen ook niet van het pad af. En in onze auto hadden we nog genoeg drank, die we natuurlijk niet bij de maaltijd konden gebruiken.

Het was wel warm bij- en in de chalets met rieten dak. Na de “high Tea” die alleen bestond uit koffie, thee, een piepklein stukje worteltaart en een mini pizza ter grootte van een Euro munt, gingen we zelf op gamedrive.

We zagen veel gemsbokken, nog meer springbokken, twee jackals, een uil, een cheetah met een kill, jammer genoeg wat ver van de weg af en tenslotte een drietal stokstaartjes.

We namen onze sundowner uit eigen koelkast op de veranda van het chalet en zagen toen dat de zon (aan de andere kant van ons chalet) spectaculair onderging.

Het eten smaakte voortreffelijk alhoewel ietwat karig voor een zoveel sterren lodge. We hadden last van rondvliegend ongedierte en het was ontzettend benauwd. In de verte weerlichtte het weer, maar het kwam niet tot een uitbarsting.

Maar het koelde gelukkig al snel af in het chalet, er was voldoende ventilatie. Die ventilatie hadden de vleermuizen blijkbaar ook ontdekt want volgens Ad zaten er genoeg in het dak. Gelukkig wisten we dat niet toen we naar bed gingen, anders was er van een goede nachtrust niet veel terecht gekomen.